کارگران، زحمتکشان، زنان پیشگام جنبش زن، زندگی، آزادی!

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی جهانی طبقەای است جهانی. طبقەای کە ماهیتا در مبارزە علیە کلیت نظام ظالمانە سرمایداری باید پیشگام تمامی دیگر  جنبشهای ستمدیگان جامعە بشری باشد اعم از جنبش علیە ستم طبقاتی، ستم جنسیتی، ستم ملی و ....  رسانەهای کاپیتالیستی می خواهند وانمود کنند کە اول ماهە مە روز جشن کارگران است، اما این روز، روز مبارزە با سیستم ظالمانه‌ای است که میلیون‌ها انسان را در چرخه فقر، بی‌حقوقی و استثمار نگه داشته است.

نظامی کە در آن تورم و گرانی بیداد می کند، قدرت خرید کارگران هر سال بد و بدتر می شود و نرخ بیکاری تکاندهندە است. وضعیت طبقۀ کارگر در سطح جهان با چالش‌های جدی روبه‌رو است که عمدتاً ناشی از تورم بالا، کاهش قدرت خرید، افزایش بیکاری و گسترش فقر است.

تورم در بسیاری از کشورها، به‌ویژه در اقتصادهای در حال توسعه، همچنان بالا است. افزایش قیمت مواد غذایی، انرژی و مسکن فشار زیادی بر زندگی کارگران وارد کرده است. نرخ تورم در ترکیە و ایران سرسام آور است. در ایران کاهش ارزش ریال در کنار فساد گستردە دولتی و تحاصب اقتصاد این کشور در دست بیت رهبری و سپاە پاسداران، کارگران و مردم فقیر را با مشکلات معیشتی شدیدی مواجە کردە است. بازگشت ترامپ بە قدرت و جنگ تعرفەها تأثیرات بسیار منفی بر زندگی مردم آمریکا و دیگر کشورها گذاشتە است.

آکسفام و سازمان بین المللی کار از افزایش خیرە کنندە شکاف های طبقاتی خبر می دهند.در کشورهایی چون هند و برزیل دستمزد میلیون‌ها کارگر به زیر خط فقر سقوط کرده‌ است. در اعتراض بە این شرایط، مبارزات کارگری در سراسر جهان افزایش یافته است بویژە در فرانسە و یونان اعتصابات گستردەای علیە بالا بردن سن بازنشستگی صورت گرفت است و در ایران و ترکیە هزاران تظاهرات و عتصاب صورت گرفتە است.

در نظام سرمایداری سوانح کاری و مرگ کارگران بە پدیدەای جهانی تبدیل شدە است، اما شدت و فراوانی آن در کشورهای فقیر و در حال توسعە چندین برابر بیشتر است. بر اساس آمارهای رسمی در ایالت متحدە سالانە حدود ٥٠٠٠ کاگر در حوادث شغلی جان می بازند. در اتحادیە اوروپا علارغم نظارت جدی بر ایمنی کار، سالانە حدود ٣٠٠٠ کارگر در سوانح کاری کشتە می شوند. بر اساس آمارهای سازمان بین المللی کار هر ١٢ دقیقە یک نفر در حوادث محل کار جان خود را از دست می دهد. در هندستان این رقم سالانە بە ٤٧ هزار نفر می رسد. فقدان قوانین نظارت ایمنی شغلی و وجود ١٦٠ ملیون کودک کار در معادن و کارگاه های غیرە مجاز، خصوصی سازی مداوم و کاهش نظارت دولتی در کنار ماهیت سود جویی نظام سرمایداری باعث بالا رفتن ارقام کشتەهای سوانح کار است. طبق گزارشهای منابع کارگری ایران، بر اثر حوادث شغلی سالانە در این کشور حدود ٢٠٠٠ کارگر کشتە می شوند. مرگ کارگران در کردستان، بلوچستان و خوزستان ریشەای در وجود سیاست اشغالگرانە هم دارد، طوریکە مرگ یک کارگر و کولبر و سوختبر بە ندرت در روزنامەها درج می شود.

در کردستانی کە سرشار از ثروت طبیعی غنی است، شرکت های وابستە بە سپاە پاسداران سالانە دە ها تن شمش طلا را فقط در معادن شهرهای تکاپ و قروە استخراج و غارت می کنند،کولبری شغلی با مرگ روزانە ٤ نفر به شغل غالب تبدیل شده است و کشتار کولبران توسط سربازان استعمار ایرانی بە امری عادی و هر روزە. شمار زیادی از کولبران کردستان پسران و دختران ١٢ تا ١٦ می باشند. بیکاری در شهرهای کردستان بنا بە امار رژیم بین ٣٠ تا ٤٠ درصد می باشد، منابع غیر رسمی از ٦٠ درصد سخن می گویند.کردستان نمونە بارز استعمار غیرە رسمی است کە منابعش غارت می شود، مردمش در فقر نگە داشتە می شوند و اعتراضاتش با گلولە پاسخ دادە می شود. کردستان مهمترین قطب تولید فرش های دست باف در سطح ایران است، بافندگان فرش در مقابل هر متر فرش کمتر از ٢٠٠ هزار تومان (٣ دلار) دریافت می کنند.

مسکن کە یکی از اساسیترین نیازهای انسانی است امروزە در قرن ٢١ بە یک کالا و بە منبع بزرگی برای کسب سرمایە سرمایداران تبدیل شدە است. در آمریکا تعداد بی خانمانان بە ٥٠٠ هزار نفر رسیدە است و در آلمان سالانە دو برابر می شود و کە مورد اعراضات گستردە مردم بودە است.

قیمت مسکن در تهران از سال ١٣٩٧ تا ١٤٠٣ بیش از ١٢٠٠٪ افزایش یافتە است و بیش از ١٩ ملیون نفر از مردم ایران حاشیەنشین هستند و در حلبی آباد ها زندگی می کنند. در کردستان قیمت مسکن نسبت بە درآمد مردم ٣٥ برابر است و در بسیاری از روستا ها هنوز بعضیها در خانەهای گلی بدون برق زندگی می کنند. اگر در کشورهای پیشرفتە سرمایداری بحران مسکن ناشی از سودجویی سرمایداران است، در ایران بەویژە در کردستان، این بحران از سیاستهای عمدی اشغالگرانە سرچشمە می گیرد.

بر اساس آمارهای یونسکو در سال گذشتە ٧٧٠٠ ملیون بزرگسال بیسواد بودند کە دو سوم آنان زن بودند. ٢٢٤ ملیون کودک امکان رفتن بە مدرسە را نداشتند و ١٥٢ ملیون کودک خانوادەهای فقیر مشغول بە کار بودند. در کشور چاد ٨٠ در صد مردم بی سوادند، در افغانسان ٧٢ در صد و در نیجر ٦٥ در صد. در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی هنوز بیسوادی در مناطقی چون بلوچستان بویژە در روستها بیسوادی زنان بیداد می کند. ایران بنا بە آمارهای رسمی بیش از ٧٠٠ هزار کودک کار دارد. بسیارند کودکان زبالە گردی در تهران کە هیچ وقت بە مدرسە راە پیدا نکردەاند.

شرق کردستان وضعیت بە مراتب بدتری نسبت بە مناطق مرکزی ایران دارد. در کردستان مردم حق ندارند بە زبان کردی درس بخوانند و آموزگارانی کە در خانەها داوطلبانە بە کودکان آموزش زبان کردی می دهند بە حبس های طولانی مدت محکوم می شوند و شکنجە می شوند.  در کردستان، کودکان ١٠ سالە در کوهستان ها کولبری می کنند، معلم دنبال کار دوم می گردد و روستاها  با کمبود معلم روبرو هستند. هنوز  هستند در کردستان مدارسی کە از خشت و گل ساختە شدەاند. در کردستان بنا بە گزارش ها  ٤٠ درصد از کودکان خانوادەهای کولبر ترک تحصیل کردەاند.

اگر امروزە بحران محیط زیست در جهان با تهدیدهای فراوانی روبروست و کشورهای پیشرفتە سرمایداری با چالشهایی مانند انتشار گازهای گلخانەای روبرو هستند، جمهوری اسلامی خود عمدا عامل از بین رفتن طبیعت در ایران است. در کردستان رژیم اسلامی ، آب شیرین را بە غارت بردە و بە دیگر مناطق انتقال می دهد، جنگل ها و مراتع را آتش می زند و مردمی را کە بە قیمت جان خود تلاش می کنند آتشسوزی ها را خاموش کنند، بە گلولە می بندد و یا زندانی و شکنجە می کند. امروزە شهرهای تهران، اهواز و اصفهان جزو آلودەترین شهرهای جهان هستند و ٩٠ در صد از مساحت ایران درگیر خشکسالی شدید است و سالانە ١٠٠ هزار هکتار از جنگل های ایران نابود می شوند.

در کردستان، رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان ایلام اعتراف می کند کە رژیم در خشکاندن و تخریب ١٣ هزار و ٢٢٦  هکتار از اراضی جنگلی این استان نقش داشتە است. جمهوری اسلامی با ساختن غیر علمی معادن و سدهای مثل سد سمیرە، طبیعت کردستان را  فدای پروژەهای نظامی و سودجویانە و اشغالگرانەی خود کردە است. کردستان با وجود برخورداری از غنیترین منابع طبیعی، امروزە بە یکی از قربانیان این بی عدالتی تبدیل شدە است.

بنا بە گزارش سازمان بین المللی کار در سال گذشتە میلادی ٥٠ درصد از زنان شاغل در جهان بدون قرارداد، بیمە و حمایت قانونی کار می کردند. دستمزد زنان بطور متوسط ٢٣ درصد کمتر از مردان برای کار برابر است و ١٢٥ ملیون زن در مشاغل پر خطر کار می کنند. زنان علاوە بر کار مزدی، ٧٥ درصد از کارهای خانگی بدون مزد را انجام می دهند و در محل کار از هر ٣ زن شاغل ١ زن مورد آزار جنسی قرار می گیرد و در کشورهای فقیر دختران اولین قربانیان ترک تحصیل هستند. در بانگلادش زنان کم درآمد شرایط بردگی دارند، با دستمزد ماهیانە ٥٠ دلاری.

در ایران نرخ بیکاری زنان تحصیل کردە بنا بە آمارهای دولتی ٣٥ درصد است و منابع مستقل از ٥٠ درصد سخن می گویند. ٨٥ درصد از زنان شاغل قرارداد موقت دارند و از بیمە بیکاری محرومند. دستمزد زنان در برخی رشتەها، مثلا در قالیبافی ٤٠ درصد از مردان کمتر است. علاوە بر این، زنان قانونا از حق کارکردن در بسیاری از مشاغل صنعتی یا مدیریتی محروم شدەاند. ١٧ درصد از دختران زیر ١٨ سال، بدلیل فقر شدید ناچار بە ازدواج می شوند.

در کردستان اشغالی نرخ بیکاری زنان در برخی شهرها بە ٦٠ درصد می رسد. فقط ١٠ درصد زنان کردستان در بخش رسمی شاغل هستند، اکثرا در آموزش و پرورش و با حقوقی ناچیز. شماری از زنان کردستان در معادن سنتی و غیرە قانونی کار میکنند با دستمزدی ناچیز و آلودگی جیوە کار می کنند. بسیاری از دختران نوجوان در مرزها بەجای مدرسە کولبری می کنند. بدلیل عدم دسترسی بە امکانات بهداشتی ٧٠ درصد زایمان ها در مناطق روستای بدون حضور پزشک انجام می شود. در بعضی از شهرهای کردستان زنان برای مبارزە با بیکاری بە ایجاد ده ها کارگاه تولیدی کوچک و بە تاسیس تعاونیهای زنان اقدام کردەاند.

کارگران کردستان، زنان و مردان برابری خواه!

امسال روز جهانی کارگر را در شرایطی گرامی می‌داریم که مبارزه برای رهایی از ستم‌های چندگانه - طبقاتی، جنسیتی، ملی و زیست‌محیطی - به نقطه عطف تاریخی خود رسیده است. امروزە جمهوری اسلامی از داخل و خارج ایران زیر منگنە است و با تغییراتی کە در دو سال گذشتە در خاورمیانە اتفاق افتادە است، با شکست نیروهای نیابتیش در منطقە، خود مستقیما زیر تهدیدات آمریکا و اسرائیل قرار گرفتە است و برای بقای خود تن بە مذاکرە تسلیم طلبانە دادە است. مردم کردستان باید مثل همیشە پیشگام مبارزە برای برچیدن این رژیم باشند و در این راستا باید همە جنبشهای انقلابی کردستان و ایران را بە جنبش سرتاسری زن، زندگی، آزادی پیوند داد. امروزە شرایط برای براندازی جمهوری اسلامی از هر وقت فراهمتر است.

رفقای کارگر، همرزمان!

اول ماهە مە ١٤٠٤ را در حالی گرامی می داریم کە صدای جنبش زن، زندگی، آزادی کە از کردستان بر خاست و جهان را تکان داد هنوز در گوش ظالمان اشغالگر طنین انداز است. این انقلاب کە از شهر پیشگام سقز، شهر ژینا امینی ها و رفیق توار ها آغاز شد، نشان داد کە کارگران، زنان، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان، جنبش انقلابی کردستان و جنبش های دیگر ملیتهای تحت ستم و مردم ستمدیدە ایران می توانند با اتحاد خود، سیستم آپارتاید جنسیتی، سیستم آپارتاید ملی ایران را بە زیر بکشند. این اتحاد و این مبارزە باید برای سرنگونی رژیم اسلامی و استقار آزادی و برابری ادامە پیدا کند.

سازمان یکسانی کردستان از همه کارگران، زنان، جوانان و روشنفکران می‌خواهد که برای تحقق این خواسته‌ها متحد شوند:

توقف غارت منابع کردستان؛ درآمد معادن باید صرف توسعه کردستان شود.حق تشکل‌های مستقل کارگری و آزادی زندانیان سیاسی، دستمزد برابر برای زنان و مردان؛ پایان دادن به کار کودکان، توقف سدسازی‌های مخرب و معادن آلاینده؛ محیط زیست حق مردم است. توقف کشتار کولبران و اقدام عاجل برای استخدام آنان و پرداخت بیمە بیکاری بە افراد بیکار.

زنده باد همبستگی کارگران، زنان و مردم ستمدیدە!

زنده باد همبستگی کارگران همه ملیت‌ها!

! زندە باد زن، زندگی، آزادی — کارگر، اتحاد، پیروزی

مرگ بر جمهوری اسلامی!

دفتر سیاسی سازمان یکسانی کردستان (ناوەندی ڕامیاریی کۆمەڵەی یەکسانیی کوردستان)

اا اردیبهشت ۱۴۰۳

اول مە ٢٠٢٥